Francisco Santos (1957) is een hedendaagse Portugese schilder. Zijn schilderijen in het begin van zijn artistieke carrière waren figuratief expressionistisch van stijl. De figuratieve aspecten werden in de loop van de tijd minder duidelijk. Hij concentreert zich vooral op pure abstractie in het heden en de toekomst, waarbij hij slechts terloops de expressionistische abstractie noemt.

Zijn meest recente werk lijkt te zijn veranderd met de introductie van schilderijen met gekleurde lijnen, breed of dun. De kenmerken van deze lijnschilderijen zijn contrasten, serene harmonie, balans en tonale schoonheid. Sterke, levendige tinten en zachte aquarelwaarden zijn allemaal aanwezig in het levendige palet, dat zijn hoogtepunt bereikt wanneer het parallel op het canvas wordt geplaatst en een bijna zwart-wit intensiteit krijgt.

Karl Lagasse is een Franse schilder en beeldhouwer, geboren in 1981 in Parijs in een kunstenaarsfamilie. Al op zeer jonge leeftijd begon hij met het beoefenen van beeldende kunst. Op 7-jarige leeftijd ging hij samen met zijn moeder aan de slag met collage . Op dezelfde leeftijd ontmoette hij de Franse beeldhouwer César Baldaccini (1921 - 1998). Dit laatste spoort hem aan om een ​​artistiek pad te bewandelen. Een paar jaar later probeerde hij een andere vorm van expressie uit door talloze graffiti te maken in de Parijse metro. En onder leiding van de kunstenaar Yvaral Vasarely (1934 - 2002), zoon van de Hongaarse kunstenaar Victor Vasarely (1906 - 1997), integreerde Karl Lagasse zijn tags in zijn collages.  In december 2024 nam Lagasse deel aan Art Basel Miami Beach, waar hij zijn serie "One Dollar" presenteerde. Lagasse zal in maart 2025 ook deelnemen aan Art Palm Beach, een evenement dat bekendstaat om het in de schijnwerpers zetten van hedendaagse kunstenaars.

Het werk van Lagasse blijft het publiek over de hele wereld boeien. De serie 'One Dollar' vormt nog steeds een centraal thema in zijn tentoonstellingen en installaties.

Gabriel Kohn werd geboren in 

Philadelphia, Pennsylvania en studeerde tussen 1929 en 1934 in New York en 

Parijs. Tot eind jaren 50 woonde en 

werkte hij voornamelijk in Frankrijk en 

Italië. In 1961 keerde hij terug naar 

Amerika en vestigde zich in Californië, waar hij een studio had en 

beeldhouwkunst doceerde in La Jolla en San Francisco. Hij had zijn eerste 

solotentoonstelling in 1951 en ontving 

in 1960 een subsidie ​​van de Ford 

Foundation.

Zijn werk wordt gekenmerkt door 

eenvoud van lijn en vorm, waarbij de 

ordening van de vormen een 

provocerend en dynamisch evenwicht 

uitstraalt. 

Werken in het MOMA te New-York.

Carole Montgomery (Scottish, Montrose 1947 - Brussel 2022)

Carole Montgomery was een Schotse kunstenaar. Zij hield zich onder andere bezig als schilder, tekenaar, collagekunstenaar, beeldhouwer en graficus. Montgomery wordt internationaal beschouwd als een belangrijke vertegenwoordiger van de Schotse abstracte geometrische kunst.

1966-1970 University of Manchester fine art and art history (UK) 1970-1972 University of the Arts London (UK) 1980-1983 Straatliche Kunstakademie Dusseldorf (Germany)

Carole Montgomery (Scottish, Montrose 1947 - Brussel 2022)

Carole Montgomery was een Schotse kunstenaar. Zij hield zich onder andere bezig als schilder, tekenaar, collagekunstenaar, beeldhouwer en graficus. Montgomery wordt internationaal beschouwd als een belangrijke vertegenwoordiger van de Schotse abstracte geometrische kunst.

1966-1970 University of Manchester fine art and art history (UK) 1970-1972 University of the Arts London (UK) 1980-1983 Straatliche Kunstakademie Dusseldorf (Germany)

Yvan Theys was een Belgische kunstenaar die geboren is in 1936 te Marke en die overleden is in 2005 te Warcoing (Pecq). Hij was een schilder, tekenaar, graficus en beeldhouwer.  Opleiding aan Sint-Lucas te Doornik, waar hij o.m. contact had met Dodeigne.  Werd er in 1959 zelf leraar.  Na een abstracte beginperiode zocht hij zijn inspiratie al vrij vlug bij de grote meesters uit de kunstgeschiedenis, Van Eyck, Rubens, Picasso, het fauvisme, het expressionisme.  Onderging eveneens invloeden van de Cobra.  Vanaf 1962 droeg zijn werk toe tot de opkomst van de Nieuwe Figuratie in Vlaanderen.  Prijs van Rome in 1964.  De grote vrijheid en het niet stijlgebonden karkater van zijn werk brachten hem in een marginale positie.  Vanaf 1970 verwierf hij een meer internationale bekendheid met zijn typische man-vrouw relatie als voornaamste menselijke thematiek.  Levendige kleurcontrasten in onvermengde verf en een steeds strakkere lijnvoering bewerkstelligen de expressieve kracht van zijn werken.  Uit de pers: ‘Formeel vertaalt hij zijn imaginaire wereld met personages, een soort poppen-figuren, in een eigentijds decor, overgelaten aan hun impulsies en passies.  De karikaturale aangezichten van de figuren, vooral opgewekt door grote, langwerpige ogen, wekken een tragische sfeer op.  Vooral angst, spanningen staan centraal binnen de man-vrouwrelatie die Y.T. ons schetst,’ en ‘Harde kleuren en zachte vormen, zachte rondingen en hoekige patronen maken deel uit van het krachtveld waarin Y.T. goochelt met contradicties: bliksems doorkruisen een ruimte in zwart fluweel.  Slangen doorboren de lucht van een salon.’ (F. De Vree, 1993)  als beeldhouwer ontwerper van expressionistische houten sculpturen die achteraf beschilderd werden.  Werk o.m. in de Musea te Oostende, Kortrijk. 

Sinds 1995 werkt Natan als senior kostuumontwerper in de Israëlische 
film- en televisie-industrie. 
Sinds schilderen een integraal onderdeel van zijn leven is geworden, heeft Natan gewerkt aan de ontwikkeling van zijn unieke schildertechniek, waarbij hij allerlei soorten plastic materialen in verschillende hoeveelheden mengt, waaronder siliconen en acryl, die hij vervolgens op het canvas aanbrengt. Dit medium creëert een 
3D-textuur op het oppervlak. Soms voegt hij Swarovski-elementen en allerlei soorten glitter toe aan het eindresultaat. De materialen worden zorgvuldig en volledig door Natan gemaakt, en er komt geen machine aan te pas. 

Natan maakt portretten van beroemde mensen en schildert eerbetonen aan beroemde kunstwerken die zijn leven diepgaand hebben beïnvloed en beïnvloed, zowel via filosofie als popcultuur. Door ze te schilderen drukt Natan het respect uit dat hij voor hen heeft en hun grote impact op zijn wereld. In zijn eigen woorden: “Ik schilder beroemde mensen en hommages aan kunstwerken van grote meesters die een diepe impact op mijn leven hebben gehad, net als mijn ouders en leraren, die een grote bijdrage hebben geleverd aan mijn spirituele wereldbeeld en ook in mijn schilderijen zijn afgebeeld. Deze mensen waren mijn ‘babysitters’ en door ze nu te schilderen, druk ik, zonder ook maar het minste cynisme, mijn grote waardering en eindeloze dank aan hen uit voor het bouwen van mijn innerlijke wereld. Mijn schilderijen komen voort uit mijn grote waardering en persoonlijke dankbaarheid voor de geschilderde figuur en niet uit een verlangen om een ​​andere boodschap dan liefde te onderwijzen of te prediken.” Natan Elkanovich

Jan Vanriet is een Belgische kunstenaar die geboren is in 1948 te Antwerpen. Hij was een schilder, tekenaar, illustrator, aquarellist, graficus, dichter. Opleiding aan de Academie te Antwerpen (1967-1971). Behandelde voornamelijk klassieke thema’s in o.a. portretten, naakten, figuren, landschappen en stillevens. Zag de mens toen vaak op een humoristische wijze en plaatste hem meestal in een situatie. De gebeurtenis werd toegankelijk gemaakt door een geraffineerd gebruik van meestal pastelachtige tonaliteiten. Door reizen naar de Provence en Amerika werd het verhalend karakter van zijn werken gemodereerd. In het begin van de jaren ’80 versoberde het kleurenpalet en werd de verfbehandeling krachtiger. Nu leiden dissonante en ruw uitgewerkte kleurvlakken en krachtige contourlijnen tot een sterke zeggingskracht. Zijn figuratieve vormgeving haalt aldus voordeel uit de verworvenheden van de abstractie. Thema’s als de ontredderde mens, verpletterd door de politieke realiteit worden gevisualiseerd in beelden die refereren aan concentratiekampen, de val van het communisme, de situatie in de Oostbloklanden, de Islam. Realiseerde o.m. een monumentale muurschildering voor de Kredietbank te Brussel en werkte in 1998 aan een nog groter project voor het metrostation Brouckère, eveneens te Brussel. Uit de pers: “In zijn schilderijen vertelt J.V. visuele verhalen over herinneringen. Soms gaat zijn kunst over moeilijke menselijke relaties. Elders vormt de eenzaamheid het thema van zijn werk.” Pakte in 2006 in de galerie De Zwarte Panter te Antwerpen uit met zijn schilderijencyclus Dichterdood, gebaseerd op beelden uit Stalked by Film van Nikandr Turkin uit 1918 met als acteurs o.m. de tragische dichter Vladimir Majakovski en diens muze Lili Brik. Was ook werkzaam als illustrator: 100 tekeningen en aquarellen voor Maria Lecina (1976), 24 aquarellen en tekeningen voor Dood in Venetië van Th. Mann (1978), illustraties voor Het teken van de Hamster van H. Claus, Verhalen van W. Ruyslinck, Le Spleen de Paris van Ch. Baudelaire (1980). Werd in 1971 leraar en vervolgens directeur aan de Academie te Hoboken. Werk o.m. in het Museum te Antwerpen, in het Prentenkabinet te Brussel.

Hugo Duchateau studeert af als glaskunstenaar aan het toenmalige Provinciaal Hoger Instituut voor Architectuur en Toegepaste Kunsten te Hasselt en doet stage bij glazenier Roger Daniëls.
Van 1963 tot 1966 oefent hij het beroep uit van glazenier en nadien is hij leraar aan de Academie van Heusden-Zolder en Genk. Vanaf 1972 geeft hij opleiding grafische kunsten aan het Stedelijk Hoger Instituut voor Visuele Communicatie en Vormgeving te Genk.
De kunstenaar maakte, naast Vincent Van den Meersch, Jos Jans, Hélène Keil, Dré Sprankenis en Jan Withofs, deel uit van de in 1967 opgerichte Research Group. Deze kunstgroep zocht naar vernieuwing en legt de nadruk op creatief en kritisch zijn.
Hugo Duchateau ontvangt in 1967 de Prix de Rome, de zilveren medaille tijdens de "Europaprijs voor Schilderkunst" in 1973 te Oostende en meerdere keren de prijs van de Belgische Kunstcritici. Hij wordt in 1983 geselecteerd om de Vlaamse Gemeenschap op de Biënnale van San Paulo te vertegenwoordigen. Een jaar later wordt hem de "Prijs Beeldende Kunst" van de Vlaamse Deelregering en de "Provinciale Prijs van Limburg voor Plastische Kunsten" toegekend. Hij neemt deel aan individuele en groepstentoonstellingen, onder andere met de Research Group in binnen- en buitenland.
Naast zijn beeldend werk maakt hij meer en meer installaties in de natuur of binnen. Verschillende werken van de kunstenaar zijn te vinden in collecties van het SMAK te Gent, het MUHKA te Antwerpen en het PMMK te Oostende. Ook in het Vlaams Parlement, op de luchthaven van Zaventem en het Limburgs Provinciehuis staan er werken van de kunstenaar opgesteld of zijn verwerkt in het interieur. In het Openluchtmuseum te Bokrijk bevindt zich de installatie "Het Vreemde Bos".

Hugo Duchateau studeert af als glaskunstenaar aan het toenmalige Provinciaal Hoger Instituut voor Architectuur en Toegepaste Kunsten te Hasselt en doet stage bij glazenier Roger Daniëls.
Van 1963 tot 1966 oefent hij het beroep uit van glazenier en nadien is hij leraar aan de Academie van Heusden-Zolder en Genk. Vanaf 1972 geeft hij opleiding grafische kunsten aan het Stedelijk Hoger Instituut voor Visuele Communicatie en Vormgeving te Genk.
De kunstenaar maakte, naast Vincent Van den Meersch, Jos Jans, Hélène Keil, Dré Sprankenis en Jan Withofs, deel uit van de in 1967 opgerichte Research Group. Deze kunstgroep zocht naar vernieuwing en legt de nadruk op creatief en kritisch zijn.
Hugo Duchateau ontvangt in 1967 de Prix de Rome, de zilveren medaille tijdens de "Europaprijs voor Schilderkunst" in 1973 te Oostende en meerdere keren de prijs van de Belgische Kunstcritici. Hij wordt in 1983 geselecteerd om de Vlaamse Gemeenschap op de Biënnale van San Paulo te vertegenwoordigen. Een jaar later wordt hem de "Prijs Beeldende Kunst" van de Vlaamse Deelregering en de "Provinciale Prijs van Limburg voor Plastische Kunsten" toegekend. Hij neemt deel aan individuele en groepstentoonstellingen, onder andere met de Research Group in binnen- en buitenland.
Naast zijn beeldend werk maakt hij meer en meer installaties in de natuur of binnen. Verschillende werken van de kunstenaar zijn te vinden in collecties van het SMAK te Gent, het MUHKA te Antwerpen en het PMMK te Oostende. Ook in het Vlaams Parlement, op de luchthaven van Zaventem en het Limburgs Provinciehuis staan er werken van de kunstenaar opgesteld of zijn verwerkt in het interieur. In het Openluchtmuseum te Bokrijk bevindt zich de installatie "Het Vreemde Bos".